คุณถ่ายรูปบ่อยแค่ไหน ?
ในปัจจุบันนี้เราปฏิเสธไม่ได้เลยว่า โทรศัพท์มือถือ ได้กลายเป็นอวัยวะหนึ่งของคนในยุคปัจจุบันไปเสียแล้ว ไม่ว่าเราจะทำอะไรโทรศัพท์มือถือจะล้วนมีบทบาทในกิจกรรมหลายๆอย่างของเราเสมอ เมื่อก่อนเราเรียกสิ่งนี้ว่า โทรศัพท์ (Telephone) เพราะการติดต่อพูดคุยกันผ่านระบบไฟฟ้า แต่ปัจจุบันเจ้าสิ่งนี้สามารถทำอะไรได้มากกว่าที่คิด ไม่ว่าจะเป็นการส่งข้อความ ส่งรูปภาพ เชื่อมต่อ โลกอินเตอร์เนต หรือ แม้กระทั่ง การถ่ายรูป การจัดการตารางงาน วางแผนงานยุ่งๆของคุณ เล่นเกม ถ่ายรูปและ Process รูปขณะนั้นได้ จนทั่วโลกเองต้องขนานนามมันเพิ่มเพื่อเป็น เกียรติแก่เจ้าสิ่งนี้ว่า เจ้าสมาร์ทโฟน (Smart Phone)
ผมเชื่อว่าการถ่ายรูปทางโทรศัพท์มือถือมีมานานแล้ว แต่ผมก็มีความเชื่ออีกว่าการ Process รูปทางมือถือ พึ่งจะมีไม่นาน เราอาจไม่คิดว่าการทำงานศิลปะผ่านเลนส์จนกระทั่งพร้อมนำไปอัดรูป หรือลงนิตยสารดังๆ อย่างฉบับนี้ สามารถจบได้ด้วย กล้องโทรศัพท์มือถือ เพียงอย่างเดียว ถ้าจะบอกว่าพลังของอุปกรณ์ และความสร้างสรรค์ของผู้สร้างสรรค์สมัยนี้มีมากเหลือเกิน ต่างคนต่างสร้างสรรค์แอพลิเคชั่น (Application) เพื่อการถ่ายภาพมาให้เราใช้มากมายเหลือเกิน สิ่งเรานี้ได้สร้างแรงบันดาลใจให้คนหันมาถ่ายทอดเรื่องราว ความคิดและความเป็นไปรอบตัวผ่าน เลนส์และรูรับแสงของอุปกรณ์เหล่านี้ ทำให้เกิดศิลปินและนักถ่ายภาพหน้าใหม่มากมาย และที่สำคัญคือ เมื่ออุปกรณ์คือโทรศัพท์มือถือเหมือนกัน คงเหลือแต่มุมมอง ฝีมือ และความคิดสร้างสรรค์เฉพาะตัว ที่จะงัดนำมาแสดงกันเสียแล้ว
บนเรื่องราวของงานศิลปะผ่านภาพถ่ายปัจจุบัน ถึงแม้เทคโนโลยีจะเปลี่ยนไปจากวัสดุไวแสงประเภท ฟิลม์ มาเป็น ตัวรับภาพแบบ Image sensor แบบต่างๆ ตัวผมคิดว่ามันคงไม่สำคัญเท่ากับเรื่องราวที่เราต้องการจะสื่อสารออกมาเลย คงเหมือนประโยคที่ว่า “ร้อยคำบอกเล่าคงไม่เท่าสิ่งที่ตาเห็น” สิ่งที่บันทึกมาเป็นภาพที่สามารถเก็บความทรงจำ และถ่ายทอดเรื่องราวที่ผ่านมา รอก็แต่เพียงแต่เราจะหยิบมันขึ้นมาระลึกถึงมันเมื่อไรเท่านั้นเอง
บนเรื่องราวของงานศิลปะผ่านภาพถ่ายปัจจุบัน ถึงแม้เทคโนโลยีจะเปลี่ยนไปจากวัสดุไวแสงประเภท ฟิลม์ มาเป็น ตัวรับภาพแบบ Image sensor แบบต่างๆ ตัวผมคิดว่ามันคงไม่สำคัญเท่ากับเรื่องราวที่เราต้องการจะสื่อสารออกมาเลย คงเหมือนประโยคที่ว่า “ร้อยคำบอกเล่าคงไม่เท่าสิ่งที่ตาเห็น” สิ่งที่บันทึกมาเป็นภาพที่สามารถเก็บความทรงจำ และถ่ายทอดเรื่องราวที่ผ่านมา รอก็แต่เพียงแต่เราจะหยิบมันขึ้นมาระลึกถึงมันเมื่อไรเท่านั้นเอง
Tags:
BLOG