เนปาล ตอนที่ 2

ที่สนามบินตรีภูวัน กาฎมัณฑุ

เนื่องจากลักษณะของประเทศและสภาพทางเศษฐกิจ การลงจากเครื่องบินจะไม่มีงวงช้างยื่นมาคอยรับ แต่จะเป็นการลงบันไดจากกลางลำ และด้านหลังของเครื่อง และไปขึ้นชัตเตอร์บัสเท่านั้น อาคารที่นั้นก่อด้วยอิฐสีแดง ทอดตัวตามแนวขวาง ทางเดินดูเป็นดินแดนของเนปมากๆ เรียกได้ว่ามีกลิ่นอายของวัฒนธรรมเขามาก แต่คิดว่าคงไม่ศิวิไลซ์หรือก้าวหน้าทางวิศวกรรมเทคโนโลยีเหมือนสนามบินบ้านแน่ๆ เหอะ

การผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง ทุกคนที่เข้ายังสนามบินแห่งนี้ล้วนแต่งงชีวิตกันมากๆ ผมเข้าใจว่าใบที่แจกให้เขียนบนเครื่องมันคือจบแล้ว แต่ใบนั้นไม่เกี่ยวกันเลยมันเป็นแค่ใบแสดงของต้องสำแดงซึ่งใช้ขากลับนะผมว่า ส่วนการจะเข้าเมืองได้นั้น คุณต้องเดินไปฝั่งตรงข้าม ตม. จะมีซุ้มสำหรับเขียนใบเข้าเมืองอยู่ ซึ่งเหตุการณ์นี้ผมไม่ได้รู้จากไกด์หรือจากเจ้าหน้าที่ที่นั่นเลย แต่ผมรู้จากฝรั่งที่มันยืนอยูหน้าผมต่างหาก ห้องน้ำสนามบินผมเข้าไปถึงกับผงะ มันคงไม่เลวร้ายขนาดที่ผมกำลังจะอธิบาย แต่ผมว่ามันเหมือนห้องน้ำของ บขส. ที่เละๆเทะๆหน่อย ประมาณรีบทำธุระรีบออกดีกว่า

การมาทัวร์จริงๆแล้วไม่ใช่วิถีเดินทางของผมเท่าไร เพราะผมเคยเจอประสบการณ์กับป้ากลุ่มหนึ่งที่ไปปักกิ่งกับทัวร์เดียวกัน ตอนนั้นผมอยู่ที่พระราชวังต้องห้าม ด้านหน้าเป็รทะเลสาปที่สวยงามมาก ด้านหลังน่าจะเป็นพระตำหนักพระนางซูสีไทเฮาที่อยู่สูงขึ้นไปบนเข้า มีบันไดหลายร้อยขั้นทอดไปยังตำหนักนั้นซึ่งเขาปล่อยให้สามารถเข้าไปได้ แต่ทว่าด้วยความที่ว่าป้ากลุ่มนั้นมาเมืองจีน ดันอยากดูกายกรรมจีนซึ่งเป็นรายการต่อไปมากกว่าการมาดูศิลปะ ประวัติศาสตร์ และสถาปัตยกรรมของจีน (ซึ่งผมแม่งไม่เข้าใจ เมืองไทยมีให้ดูเป็นระยะอยู่แล้ว) ผมจึงไม่สามารถขึ้นไปได้เพราะแพ้เสียงป้าๆเหล่านั้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาผมไม่ชอบเอามากๆ สำหรับการไปพร้อมกับทัวร์ (ป้าๆ)

แต่คราวนี้ผมคงจะต้องกลับมาเจอเหตุการณ์อย่างนั้นอีกครั้งเพราะจำใจต้องใช้บริการเนื่องจากที่บ้านผมมาด้วย เพื่อความสะดวกสบายในการเดินทางข้ามไปแต่ละจุด

เนปาลเป็นเทศที่เป็น Land Lock ติดทิเบตของจีนและอินเดีย ประชากรที่นี่ผมสังเกตว่าหน้าตาจะเป็นไปในทางสองโทน คือ ออกแขก และออกจีนนิดๆ เนปาลเปลี่ยนแลงการปกครองแบบราชาธิปไตยที่มีประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจมาเป็น ระบอบประชาธิปไตยตังแต่ปี 2550 คนที่นี่ส่วนใหญนับถือศาสนาฮินดู แต่ที่นี่เป็นแหล่งที่ตั้งของสวนลุมพืนีวัน ซึ่งเป็นสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าอีกด้วย

จตุรัสราชวัง หรือ Kathmandu Durbar Square เป็นที่ๆผมหนักใจในเรื่องของการถ่ายรูป มากๆ เพราะเนื่องจากอาคารเป็นโทนสีแดง บวกกลับสภาพอากาศที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่น ทำให้ภาพที่ผมเห็นหลายๆภาพดูแห้งแล้ง ขาดความชุ่มชื้นยังไงไม่รู้ จากการที่ได้เห็นรูปและอ่านข้อมูลมาบ้างทำให้รู้ว่าหุบเขาแห่ง กาฐมัณฑุ ประกอบไปด้วยอาคารเรียงรายกันมากมายไม่ได้อยู่ไกลกันเท่าไร ที่นี่มีส่วนผสมจากสถาปัตยกรรมที่ได้รับอิทธิพลมาจากระบบการปกครองหลายยุคหลายสมัย ในบริเวณที่นี่มีจุดน่าสนใจขนาดที่ว่าคุณควรใช้เวลาอยู่ที่นี่สัก 1 วันเต็มๆ ผมมากับทัวร์ทำให้รู้จักว่า "ทัวร์ชะโงก"เป็นอย่างไร ทุกอย่างต้องไวมาก ชัตเตอร์กดได้เป็นกดไว้ก่อน ผมต้องปรับโหมดถ่ายภาพจาก Raw เป็น Fine Jpeg เพราะไม่สามารถจัดวางองค์ประกอบของแต่ละรูปให้ได้ทันกับเวลา

ดาราประจำถิ่น

ที่นี่มีพวกคนเร่ขายของมาเกาะติดเราสารพัดรูแบบ และที่สำคัญคือสามารถบอกราคาเป็นภาษาไทยได้ ขแงที่ขายที่นี่หลายๆอย่างไม่ต่างจากสีลมบ้านเรามากนัก และคนเหล่านี้รู้จักสีลม บ้านเราเสียด้วย Hight light ของการถ่ายรุปนอกจากสถาปัตยกรรมแล้วยังมีพวกโยคีที่แกเหมือนเป็นดาราดังของที่นี่ ไม่ว่าช่างภาพไหนมาถ้าไม่เก็บภาพตาคนนี้ก็คงจะมาไม่ถึงจัตุรัสกาฐมัณดุเลยทีเดียว เริ่มต้นใครไปสร้างนิสัยเสียๆให้แกว่า ถ้าเราถ่ายรูปเขา จะต้องเสียตังด้วย การถ่ายรูปนี้เป็นหนึ่งในข้อควรระวังของการมาเที่ยวที่นี่เลยทีเดียว เค้าจะเดินมาแล้วบอกว่า "ไม่เป็นไร คุณถ่ายฉันได้" แต่เมื่อคุณยกกล้องขึ้นมาเมื่อไรเขาจะขอเงินทำบุญกับคุณทันที ซึ่งผม " ม่าย โอเค๊ "

ท่ามกลางการรุมร้อมเพื่อให้คุณซื้อของ สองคำที่ช่วยคุณรอดจากสถานการณ์ ให้พูดว่า 

" โน๊ว์ แท็งก์ " 

" โน๊ว์ แท็งก์ " 

" โน๊ว์ แท็งก์ " 

แล้วเดินไปหากลุ่มคนที่มากลับเราให้เร็วที่สุด หรือทำเป็นกำลังสนใจอย่างอื่นต่อทันที

สมบัติล้ำค่า

ทุกชาติย่อมมีประวัติศาสตร์ที่ควรให้ระลึกสำหรับคนรุ่นหลัง เนปาลมีกษัตริย์ที่ทำหน้าที่รวบรวมบรรดากลุ่มชนต่างๆ ในดินแดนแห่งหุบเขากาฐมัณฑุ 3 กลุ่มใหญ่ เพื่อรวมเป็นประเทศใหญ่ประเทศเดียว ด้านบนของอาคารสามารถเดินเชื่อมถึงกันได้หมด ผมได้เข้าไปดูในส่วนของพิพิธภัณท์ที่ที่ซึ่งไม่อนุญาติให้นำกล้องถ่ายรูปเข้าไป แต่ iPhone ความละเอียดกล้อง 12 megapixel สามารถเอาเข้าได้ เป็นที่น่าแปลกใจนักเข้าอ้างว่าเพื่อความปลอดภัย แต่ผมสามารถเอากระเป๋าและเอาน้ำดื่มเข้าไปก็ได้ ผมอยากรู้ว่าความปลอดภัยที่เค้ากลัวคือ ข้อมูลรั่วไหลหรือปล่าวมากกว่าความเสียหายถ้ามือดีเอาน้ำสาดหรือปล่าว

ระบำประจำชาติ

การสอดแทรกการแสดงศิลปวัฒนธรรมของประเทศที่เราไปเยี่บมถือว่าเป็นสิ่งดี แต่ผมกลับมีมุมมองอีกมุมที่ย้อนออกไป เราลองจินตนาการว่า อยู่ดีๆ "เฮ่ยวันนี้ ครึ้นอกครึ้มใจอยากออกไปดูรำไทยหว่ะ" "มีสักกี่คนที่อยากจะดู วัฒธรรมเหล่าน้ีอาจจะเป็นที่สนใจของชาวต่างชาติแต่อาจจะไม่ใช่สำหรับคนท้องถิ่นหรือปล่าว และคนที่หยิบมันมาถ่ายทอดคุณถ่ายทอดได้ดีแค่ไหน

ร้านอาหารแห่งหนึ่งเค้าเคลมตัวเองว่าเป็นอาหารเนปาลแท้ๆ ซึ่งมาแล้วมันก็ต้องลองกิน ก่อนหน้านี้มีความกังวลเหมือนกันว่าจะกินอาหารของที่นี่ไม่ได้ เพราะอย่างน้อยผมก็เคยกินอาหารอินเดียมาก็รู้ว่ามันไม่ได้กินง่ายสักเท่าไร พอมาเจอสิ่งที่เค้าว่า ออริจินอล ผมก็ต้องยอมแพ้ครับ รสชาติมันแปลกเสียจนเรียกว่าเกือบกินไม่ได้ทั้งหมด ผมเลยเลือกกินเฉพาะเท่าที่กินได้เท่านั้น และอาศัยอาหารและน้ำพริกที่ไกด์เตรียมไว้ให้ 

หลายคนที่มาทัวร์กับผมก็บ่นว่าไม่น่าพาไปกินเลย บอกตรงๆว่าผมก็ไม่ชอบนะ แต่มาแล้วก็น่าจะลองสักมื้อ แต่ด้วยความที่กินได้น้อยมาก จึงแอบเกิดความคิดว่าอยากออกไปหาอะไรกินก่อนเข้าที่พัก โชคดีทีที่ร้านอาหารมีบริการ WIFI ผมเช็คกับ foursquare ก็พบร้านลุงแดงที่เรานิยมกินและเป็นที่รู้จักดี ลุงคนนี้เป็นคนขายไก่ทอดชาวอเมริกัน ผมขาว มาใน theme สีแดง นั้นคือ KFC นั้นเอง ผมไม่เคยรู้สึกอยากกิน KFC เท่านี้เลยนะเนี่ย