เวลาเดินช้าลง ที่บางกระเจ้า ปอดอีกแห่งของคนกรุง

หลายวันก่อนได้อ่านเจอเรื่องราวของปอดที่ยิ่งใหญ่ไม่ไกลจากกรุงเทพ เท่าที่นึกออกปอดกรุงเทพ ก็คงจะเป็นสวนลุมพินี หรือสวนรถไฟ เพราะเป็นที่ที่ได้รับความนิยมที่หนึ่งของคนกรุงที่ต้องการจะเดินเล่น พักผ่อนสูดอากาศ

แต่เรื่องราวทั้งหมดในความคิดผมเปลี่ยนไป เมื่อผมได้รู้จัก "บางกระเจ้า"

สถานที่ที่เค้าว่ากันว่า เป็นปอดกลางกรุงที่ดีที่สุดในเอเชีย (ผมไม่รู้ว่าเค้าอ้างอิงมาจากไหนนะ) ตั้งอยู่ในเขต จ.สมุทรปราการนี้เอง ซึ่งเอาจริงตอนแรกผมนึกว่าไกลมาก เพราะขึ้นชื่อว่า สมุทรปราการ แต่พอขับรถตาม GPS ไป ก็พบว่าใกล้เอามากๆ เดินทางไม่ถึงครึ่งชม. (ในวันอาทิตย์) ก็จะได้มาสัมผัสส่วนที่เงียบสงบแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

บางกระเจ้า เป็นพื้นที่บริเวณโค้งน้ำของแม่น้ำเจ้าพระยาทางด้านทิศตะวันตกซึ่งมีรูปร่างเป็นเหมือรคุ้งน้ำหรือคล้ายกับกระเพาะหมู ปี พ.ศ.2520 บางกระเจ้าได้ถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่สีเขียว และเป็นพี้นที่ที่เหมาะแก่การเพาะปลูก ซึ่งไม่อนุญาตให้ทำการก่อสร้างตึกหรืออาคารที่มีความสูงเกินกว่าที่ กำหนด

ที่นี้มีวิถีชิวิตความเป็นอยู่แบบชาวบ้าน มีการอนุรักษ์หลายสิ่งอย่างในชุมชน เพื่อให้เป็นสถานที่พักผ่อนและเป็นสถานที่สำหรับหาความรู้ในเชิงนิเวศน์ และวัฒนธรรม โดยในส่วนตอนในของสวนสาธารณะและสวนพฤกษชาติศรีนครเขื่อนขันธ์ จะมีพื้นที่สำหรับศึกษาและดูธรรมชาติของนก

นอกจากนี้ที่คลองสุนัขหอน ซึ่งเป็นคลองแยกจากแม่น้ำท่าจีน  มีสภาพธรรมชาติของป่าชายเลน สามารถสั่งเรือชมหิงห้อยได้ ตามข้อมูลของเวบ bangkrachao.go.th จะบอกว่า จะพบมากในฤดูร้อนและฤดูฝน โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนตั้งแต่เดือน พฤษภาคม-ตุลาคม ระยะหลังๆ นี้จะพบมากช่วงปลายฝนต้นหนาว ควรดูหิ่งห้อย ควรเลือกช่วงเวลาที่เป็นข้างแรม เนื่องจากแสงของหิ่งห้อยมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น 

สวนพฤกษชาติศรีนครเขื่อนขันธ์  เป็นส่วนที่น่าเอาจักยานมาปั่นที่สุด จริงแล้วที่นี่มีจักรยานให้เช่าชั่วโมงละ 20 บาท แต่จักรยานให้เช่าก็นึกสภาพออกอ่ะนะ พอปั่นได้ระดับนึง ผมตั้งใจจะมาหาอะไรกินที่นี่ ปรากฎว่าไม่มีอะไรเลย นอกจากร้านขนมด้านหน้าเล็กๆ ก็เป็นร้านเดียวกันกับที่ให้เช่าจักรยานนั่นเอง

ห้องน้ำต่างๆที่นี่ค่อนข้างสะอาดเรียบร้อย วันอาทิตย์ช่วงกลางวันคนไม่เยอะมา แต่จะเยอะช่วงเย็นๆ เด็กๆ และครอบครัวจะมีกิจกรรมกัน

ผมแอบเห็นที่นี่เคยมีเรือให้พายนะ แต่ตอนนี้เหมือนกับไม่ได้ใช้งานเป็นเวลานานแล้ว เพราะถูกเก็บเข้าฝั่ง

อาคารที่นี่ถูกออกแบบไว้สวยงามเลย แต่เหมือนจะขาดแคลนเรื่องการบำรุงรักษาไปสักหน่อย อาจจะเพราะที่นี่ไม่มีการเก็บค่าเช่า และอยู่ในเขตพื้นที่ต่างจังหวัด ที่ไม่ได้รับการโปรโมทที่ดี และมีงบประมาณลงมาไม่เพียงพอ(หรือปล่าว) จึงเริ่มมองเห็นความทรุดโทรมได้ทั่วไป

หลายคนก็ใช้พื้นที่ตรงนี้ในการออกกำลังกายที่นอกเหนือจากการปั่นจักรยาน เช่นวิ่ง ฟุตบอล ซึ่งทางวิ่งค่อนข้างร่มรื่นเลย มีสระน้ำขนาดใหญ่ตรงกลาง อากาศสูดได้อย่างเต็มที่ ทั้งที่พื้นที่ส่วนนี้ห่างจากใจกลางกรุงเทพไม่เท่าไรเองนะ ถ้าเรามองจากแผนที่

ได้ทำชีวิตให้ช้าลงบ้าง ท่ามกลางธรรมชาติที่อยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวง ผมใช้เวลาสักพักใหญ่ๆ ในการนอนเล่นบนสนามหญ้า กลิ้งอ่านหนังสือ สูดอากาศ  เคลื่อนไหวช้าลง แม้จะเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็เหมือนชีวิตมีคุณภาพขึ้นอีกหน่อยนึง